Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

P., dnia 29 czerwca 2015 roku

Sąd Rejonowy Poznań - Grunwald i Jeżyce w Poznaniu VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Królak-Kanchen

Protokolant: st. sekr. sąd. Joanna Klarkowska

po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2015 roku w Poznaniu

odwołania W. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w P.

z dnia 12 listopada 2013 roku znak: (...)

w sprawie W. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddziałowi w P.

o zasiłek chorobowy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu W. K. prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 9 listopada 2013 roku do dnia 12 listopada 2013 roku.

SSR Dorota Królak-Kanchen

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 listopada 2013 roku, znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. działając na podstawie przepisów art. 59 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity: Dz. U. z 2010 roku, nr 77, poz. 512 ze zmianami) i § 7 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 lipca 1999 roku w sprawie szczegółowych zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich, wzoru zaświadczenia lekarskiego i zaświadczenia lekarskiego wydanego w wyniku kontroli lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 65, poz. 741 ze zm.) odmówił W. K. prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 9 listopada 2013 roku do dnia 12 listopada 2013 roku.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że z posiadanej dokumentacji wynika, iż lekarz leczący w zaświadczeniu lekarskim seria (...) orzekł, że W. K. jest niezdolny do pracy w okresie od dnia 21 października 2013 roku do dnia 12 listopada 2013 roku. W dniu 8 listopada 2013 roku lekarz orzecznik ZUS po analizie dokumentacji medycznej i po przeprowadzeniu badania orzekł, że niezdolność do pracy ustała z dniem 8 listopada 2013 roku. W związku z powyższym W. K. nie ma prawa do zasiłku chorobowego za wymieniony wyżej okres.

Od powyższej decyzji w przepisanym trybie i terminie odwołał się W. K., domagając się przyznania zasiłku chorobowego za okres od dnia 9 listopada 2013 roku do dnia 12 listopada 2013 roku.

W uzasadnieniu odwołania W. K. wskazał, że niezdolność do pracy spowodowana była zdiagnozowaniem OZW- zawału serca STEMI ściany przedniej, leczeniem PTCA GO (BMS), choroby niedokrwiennej serca, nadciśnienia tętniczego, zaburzeniami gospodarki lipidowej typu mieszanego podczas pobytu w okresie od 29 maja 2013 roku do dnia 4 czerwca 2013 roku na oddziale kardiologicznym- w Szpitalu im. (...) w P. .

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy nie znajdując podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji wniósł o jego oddalenie, argumentując jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji .

W toku postępowania odwołujący podtrzymał swoje stanowisko w sprawie , natomiast pełnomocnik pozwanego organu rentowego na rozprawie w dniu 29 czerwca 2015 roku wniósł o wydanie wyroku zgodnie opinią .

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołujący W. K. ma obecnie 57 lat, z zawodu jest tokarzem-szlifierzem, pracował jako taksówkarz i z tego tytułu podlegał ubezpieczeniom społecznym, w tym dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu.

W. K. z powodu nadciśnienia tętniczego i choroby niedokrwiennej serca pozostaje pod kontrolą lekarza rodzinnego i kardiologa .

Odwołujący w okresie od dnia 29 maja 2013 roku do dnia 4 czerwca 2013 roku był hospitalizowany w na oddziale kardiologicznym w Szpitalu im. (...) w P. z rozpoznaniem OZW- zawału serca STEMI ściany przedniej leczony PTCA GO (BMS), choroby niedokrwiennej serca, nadciśnienia tętniczego, oraz zaburzenia gospodarki lipidowej typu mieszanego. U odwołującego zastosowano leczenie w postaci anginoplastyki GO z inplantacją stentu BMS MINI VISION .

W związku z powyższym odwołujący pozostawał niezdolny do pracy między innymi w okresie od dnia 21 października 2013 roku do dnia 12 listopada 2013 roku .

W związku ze wskazaną wyżej niezdolnością do pracy odwołujący przedłożył w pozwanym organie rentowym zaświadczenie lekarskie o niezdolności do pracy – druk ZUS ZLA seria (...) za okres od dnia 21 października 2013 roku do dnia 12 listopada 2013 roku, celem wypłaty zasiłku chorobowego .

Powyższe zaświadczenie o niezdolności do pracy zostało poddane kontroli przez lekarza orzecznika ZUS. W tym celu W. K. został wezwany na badanie lekarskie wyznaczone na dzień 8 listopada 2013 roku .

Po przeprowadzeniu w dniu 8 listopada 2013 roku kontroli lekarz orzecznik ZUS stwierdził, iż od dnia 8 listopada 2013 roku ustała niezdolność do pracy odwołującego.

W oparciu o powyższe orzeczenie decyzją z dnia 12 listopada 2013 roku, znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił W. K. prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 9 listopada 2013 roku do dnia 12 listopada 2013 roku.

dowód: bezsporne , dokumenty w aktach organu rentowego , oraz dokumentacja medyczna w aktach sprawy (k. 12-29),

W opinii biegłego sądowego lekarza kardiologa J. P. (1) W. K. w okresie od dnia 9 listopada 2013 roku do 12 listopada 2013 roku był nadal niezdolny do pracy z powodu schorzeń układu krążenia .

Uzasadniając swoją opinię biegły wyjaśnił, iż początek istotnych schorzeń układu krążenia, które powodowały niezdolność do pracy odwołującego datuje się na moment wystąpienia zawału serca tj. na dzień 29 maja 2013 roku . Biegły podał , że przebieg schorzenia w tym również w spornym okresie jest dobrze udokumentowany. W ocenie biegłego okoliczności uzasadniające niezdolność do pracy w spornym okresie powstały przed dniem 2 grudnia 2013 roku . .

dowód: opinia biegłego sądowego kardiologa lek. med. J. P. (2) z dnia 23 marca 2014r. (k. 38).

Odwołujący W. K. w okresie objętym zaskarżoną decyzją nie pracował, nie był uprawniony do zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego, nie miał ustalonego prawa do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, nie kontynuował ani nie podjął innej działalności zarobkowej stanowiącej tytuł do objęcia obowiązkowo lub dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym, nie był zarejestrowany jako osoba bezrobotna, nie podlegał obowiązkowemu ubezpieczeniu rolników. Prawo do renty zostało mu przyznane od dnia 30 stycznia 2014 roku

dowód: zeznania odwołującego (k. 79),

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów.

Sąd uznał za przydatne dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy dokumenty zgromadzone w aktach sprawy oraz w aktach pozwanego organu .

Szczególnie przydatna dla poczynienia przez Sąd ustaleń faktycznych okazała się dokumentacja medyczna dotycząca leczenia odwołującego, która pozwoliła na rzetelną ocenę jego stanu zdrowia.

Zaznaczyć należy, iż zgromadzone na potrzeby niniejszego postępowania dokumenty zostały sporządzone zgodnie z przepisami prawa, przez uprawnione do tego osoby lub organy w zakresie ich działania.

Sąd uczynił również podstawą ustaleń faktycznych znajdujące się w aktach kserokopie dokumentów. Fakt niekwestionowania ich autentyczności przez strony pozwolił na potraktowanie kserokopii jako dowodów pośrednich istnienia dokumentów o treści im odpowiadającej.

Za szczególnie przydatny dla ustalenia stanu faktycznego Sąd uznał dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty lekarza kardiologa J. P. (1) .

Biegły kardiolog rozpoznał u W. K. istotne schorzenia układu krążenia, które rozpoczęły się na moment wystąpienia zawału serca tj. na dzień 29 maja 2013 roku .

W opinii biegłego kardiologa w okresie od dnia 9 listopada 2013 roku do dnia 12 listopada 2013 roku odwołujący był nadal niezdolny do pracy.

Przystępując do oceny opisanej opinii biegłego zaznaczyć należy, iż zdaniem Sądu Najwyższego, wyrażonym w postanowieniu z dnia 7 listopada 2000 roku (w sprawie I CKN 1170/98, opubl. w OSNC 2001/4/64) opinia biegłego podlega ocenie – przy zastosowaniu art. 233 § 1 kpc – na podstawie właściwych dla jej przedmiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych we wnioskach.

Opinia biegłego podlega zatem, jak i inne dowody, ocenie według cytowanego powyżej artykułu, lecz odróżniają ją szczególne kryteria oceny. Przedmiotem opinii biegłego nie jest bowiem przedstawienie faktów, ale wyłącznie ich ocena na podstawie fachowej wiedzy i specjalnych wiadomości. Nie podlega ona, jak dowód na stwierdzenie faktów weryfikacji na podstawie kryterium prawdy i fałszu, lecz chodzi o pozytywne lub negatywne uznanie wartości rozumowania zawartego w opinii. Może być ona nadto kwestionowana przez strony.

Mając na uwadze przedstawione wyżej kryteria oceny opinii biegłych, Sąd ocenił wskazaną opinię jako sporządzoną w rzetelny i jasny sposób, w oparciu o zebraną w sprawie i przedstawioną biegłemu dokumentację lekarską .

Opinia nie zawierała, w ocenie Sądu, niejasności, sprzeczności, luk, a jej konkluzje były konkretne, przekonujące oraz spójne . Biegły sądowy w sposób należyty uzasadnił swoje wnioski, a zaprezentowana przez niego argumentacja poddawała się weryfikacji dokonywanej przez Sąd. Zatem wnioski opinii w żadnym momencie nie były oderwane od pozostałych zgromadzonych w sprawie materiałów dowodowych i w sposób pozbawiony wewnętrznych sprzeczności wynikały z poprzedzających je rozważań.

Biegły sądowy wyraźnie zaznaczył dokumentację medyczną, z którą się zapoznał. Wiedza, doświadczenie zawodowe i życiowe pozwoliły na dokonanie szczegółowej, wszechstronnej i obiektywnej oceny stanu zdrowia odwołującego.

W konsekwencji Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ustaleń powołanego w sprawie biegłego i tym samym powoływania innych biegłych tej samej lub innej specjalności, tym bardziej, iż strony postępowania się z nią zgodziły .W piśmie procesowym z dnia 25 marca 2014 roku pełnomocnik pozwanego organu rentowego wskazał, że nie składa zastrzeżeń do opinii biegłego.

Tak też wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21 listopada 1974 roku, II CR 638/74, ( OSP 1975/5/108, ) w myśl którego jeżeli opinia biegłego jest tak kategoryczna i tak przekonywująca, że Sąd określoną okoliczność uznaje za wyjaśnioną, to nie ma obowiązku dopuszczania dowodu z dalszej opinii biegłych.

Ostatecznie więc wyniki rozpoznania lekarskiego i końcowe wnioski opinii lekarza specjalisty zostały przyjęte przez Sąd i stały się podstawą ustaleń faktycznych .

W ocenie Sądu zatem, z powołanych wyżej względów, opisana opinia biegłego sądowego jest przydatna do rozstrzygnięcia sprawy. Została ona bowiem wydana po zapoznaniu się przez biegłego z dostępną dokumentacją medyczną i odnosi się, w ocenie Sądu, do wszystkich zgłaszanych przez odwołującego schorzeń.

W oparciu o powołaną opinię Sąd ustalił, iż w okresie od dnia 9 listopada 2013 roku do dnia 12 listopada 2013 roku W. K. był nadal niezdolny do pracy.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania odwołującego W. K., są one bowiem logiczne, konsekwentne i spójne nadto znajdują potwierdzenie w pozostałym zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym w szczególności w dokumentach zawartych w aktach organu rentowego oraz dokumentacji medycznej. Zeznania te nie były również kwestionowane przez stronę pozwaną

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Odwołanie W. K. zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity: Dz. U. z 2014 roku, poz. 159) zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.

W myśl § 7 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 27 lipca 1999 roku w sprawie szczegółowych zasad i trybu wystawiania zaświadczeń lekarskich, wzoru zaświadczenia lekarskiego i zaświadczenia lekarskiego wydanego w wyniku kontroli lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, zaświadczenie lekarskie wydane w wyniku kontroli lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wystawia, po przeprowadzeniu bezpośredniego badania ubezpieczonego, na formularzu, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia.

Stosownie do treści art. 59 ust. 1 i ust.2 ustawy zasiłkowej prawidłowość orzekania o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby oraz wystawiania zaświadczeń lekarskich podlega kontroli, którą wykonują lekarze orzecznicy Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Jeżeli po analizie dokumentacji medycznej i po przeprowadzeniu badania ubezpieczonego lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych określi wcześniejszą datę ustania niezdolności do pracy niż orzeczona w zaświadczeniu lekarskim, za okres od tej daty zaświadczenie lekarskie traci ważność ( art. 59 ust.7).

Poza sporem w niniejszej sprawie pozostaje, że odwołujący z tytułu umowy o pracę podlegał ubezpieczeniom społecznym, w tym dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu.

Spór pomiędzy stronami zaistniał w zakresie odzyskania przez odwołującego W. K. zdolności do pracy po dniu 8 listopada 2013 roku , to jest w okresie od dnia 9 listopada 2013 roku do dnia 12 listopada 2013 roku.

W niniejszej sprawie pozwany organ rentowy mocą spornej decyzji odmówił bowiem W. K. prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 9 listopada 2013 roku do dnia 12 listopada 2013 roku, twierdząc – w oparciu o wyniki badania przez lekarza orzecznika ZUS z dnia 8 listopada 2013 roku, kontrolującego prawidłowość zwolnienia lekarskiego, iż z upływem dnia 8 listopada 2013 roku ustała niezdolność do pracy W. K..

Odwołujący z powyższym nie zgodził się.

Rzeczą Sądu pozostawało zatem ustalenie, czy w okresie od dnia 9 listopada 2013 roku do dnia 12 listopada 2013 roku W. K. pozostawał niezdolny do pracy i w konsekwencji, czy przysługiwało mu w tym okresie prawo do zasiłku chorobowego .

Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe wykazało niezbicie, iż decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych okazała się nietrafna.

Ocena stanu zdrowia wyrażona w stanowisku lekarza orzecznika nie została potwierdzona w szczególności opinią powołanego w sprawie biegłego.

Ustalony w postępowaniu stan faktyczny oparty na dokumentacji medycznej , zeznaniach odwołującego oraz wiarygodnej opinii biegłego, której ocena przedstawiona została w pierwszej części uzasadnienia i której wywody Sąd przyjął jako własne, jednoznacznie wskazuje, że niezdolność do pracy trwała u odwołującego także po dacie 8 listopada 2013 roku to jest w okresie od dnia 9 listopada 2013 roku do dnia 12 listopada 2013 roku.

Powołany w sprawie biegły sądowy lekarz kardiolog w swej opinii kategorycznie wskazał, że W. K. w okresie od dnia 9 listopada 2013 roku do dnia 12 listopada 2013 roku był nadal niezdolny do pracy .

Jak już wyżej zaznaczono biegły w swojej opinii dokonał analizy zgromadzonej w sprawie dokumentacji medycznej, wyprowadzając poprawne logicznie wnioski, które Sąd w pełni podziela i czyni własnymi. Ponadto podnieść należy, iż także dokumentacja medyczna złożona przez odwołującego zarówno przed organem rentowym, jak i przed Sądem w żaden sposób nie pozwala zakwestionować wiarygodności opinii biegłego lekarza sądowego. Biegły wyjaśnił wszystkie kwestie w sprawie.

Wskazać w tym miejscu trzeba , iż przy ocenie opinii biegłego sądowego, co do stanu zdrowia odwołującego, Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w jego opiniach stanowisko, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego (vide; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1987 roku, II URN 228/87, PiZS 1988/7/62).

W świetle powyższych uwag, niewątpliwym, zdaniem Sądu, było spełnienie przez odwołującego W. K. warunków określonych w art. 6 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa do przyznania zasiłku chorobowego po dniu 8 listopada 2013 roku to jest w okresie od dnia 9 listopada 2013 roku do dnia 12 listopada 2013 roku.

Nadmienić dodatkowo należy, iż w toku postępowania nie ujawniły się jakiekolwiek inne okoliczności niwelujące prawo W. K. do zasiłku chorobowego w spornym okresie, na co żadna ze stron postępowania się nie powoływała.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe rozważania, należało zmienić zaskarżoną decyzję organu rentowego i przyznać odwołującemu prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 9 listopada 2013 roku do dnia 12 listopada 2013 roku, o czym Sąd orzekł jak w sentencji wyroku w oparciu o wyżej powołane przepisy prawa materialnego oraz na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc.

SSR Dorota Królak – Kanchen