Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 grudnia 2017 roku

Sąd Rejonowy Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu w Wydziale III Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Robert Kubicki

Protokolant: st. sekr. sąd. Sylwia Dudziak

w obecności Prokuratora Prok. Rej. Poznań – Grunwald w Poznaniu: Katarzyny Sill - Szułczyńskiej

po rozpoznaniu w dniach: 22 marca 2017 roku, 24 maja 2017 roku, 02 sierpnia 2017 roku, 27 września 2017 roku, 29 listopada 2017 roku

na rozprawie sprawy

M. C., syna M. i B. z domu H., urodzonego (...) w P.

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 20 kwietnia 2015 r. w P. kierując samochodem marki O. (...) o nr rej. (...) nie zastosował się do orzeczonego w wyroku z dnia 26.11.2013 r. wydanego przez Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w P. w sprawie sygn. akt III K 598/13 zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat,

tj. o przestępstwo z art. 244 k.k.

II.  w dniu 16 maja 2015 r. w P. kierując samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) nie zastosował się do orzeczonego w wyroku z dnia 26.11.2013 r. wydanego przez Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w P. w sprawie sygn. akt III K 598/13 zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat,

tj. o przestępstwo z art. 244 k.k.

III.  w dniu 26 maja 2015 r. w P. kierując samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) nie zastosował się do orzeczonego w wyroku z dnia 26.11.2013 r. wydanego przez Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w P. w sprawie sygn. akt III K 598/13 zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat,

tj. o przestępstwo z art. 244 k.k.

IV.  w dniu 31 maja 2015 r. w P. kierując samochodem marki N. o nr rej. (...) nie zastosował się do orzeczonego w wyroku z dnia 26.11.2013 r. wydanego przez Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w P. w sprawie sygn. akt III K 598/13 zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat,

tj. o przestępstwo z art. 244 k.k.

V.  w dniu 30 lipca 2015 r. w P. kierując samochodem marki M. o nr rej. (...) nie zastosował się do orzeczonego w wyroku z dnia 26.11.2013 r. wydanego przez Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w P. w sprawie sygn. akt III K 598/13 zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat,

tj. o przestępstwo z art. 244 k.k.

VI.  w dniu 5 września 2015 r. w P. kierując samochodem marki M. o nr rej. (...) nie zastosował się do orzeczonego w wyroku z dnia 26.11.2013 r. wydanego przez Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w P. w sprawie sygn. akt III K 598/13 zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat,

tj. o przestępstwo z art. 244 k.k.

VII.  w dniu 30 października 2015 r. w P. kierując samochodem marki M. o nr rej.(...) nie zastosował się do orzeczonego w wyroku z dnia 26.11.2013r. wydanego przez Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w P. w sprawie sygn. akt III K 598/13 zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat,

tj. o przestępstwo z art. 244 k.k.

VIII.  w dniu 20 października 2015 r. w P. kierując samochodem marki M. o nr rej. (...) nie zastosował się do orzeczonego w wyroku z dnia 26.11.2013 r. wydanego przez Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w P. w sprawie sygn. akt III K 598/13 zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat,

tj. o przestępstwo z art. 244 k.k.

IX.  w dniu 05 października 2015 r. w P. kierując samochodem marki B. o nr rej. (...) nie zastosował się do orzeczonego w wyroku z dnia 26.11.2013 r. wydanego przez Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w P. w sprawie sygn. akt III K 598/13 zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat,

tj. o przestępstwo z art. 244 k.k.

X.  w dniu 13 października 2015 r. w P. kierując samochodem marki M. o nr rej. (...) nie zastosował się do orzeczonego w wyroku z dnia 26.11.2013 r. wydanego przez Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w P. w sprawie sygn. akt III K 598/13 zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat,

tj. o przestępstwo z art. 244 k.k.

1.  Oskarżonego M. C. uznaje za winnego zarzucanych mu czynów opisanych powyżej w punktach I, II, IV, V, VI, VII, VIII, IX i X, popełnionych w sposób tam opisany tj. przestępstw z art. 244 k.k. i przyjmując, że przestępstwa te stanowią ciąg przestępstw określony w art. 91 § 1 k.k. na podstawie art. 244 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

2.  Oskarżonego M. C. uniewinnia od popełniania zarzuconego mu czynu w punkcie III.

3.  Na podstawie § 17 ust. 2 pkt 3 w zw. z § 3 i § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata P. C. kwotę 619,92 zł brutto tytułem pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu M. C. z urzędu.

4.  Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 17 ust.1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych i nie wymierza mu opłaty.

SSR Robert Kubicki

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony M. C. w okresie od 20 kwietnia 2015 r. do 30 października 2015 r. dopuścił się dziewięciu kradzieży paliwa na stacjach benzynowych usytuowanych w różnych miejscach miasta P. (przy ul. (...), ul. (...), ul. (...), ul. (...), ul. (...)) przy użyciu pojazdów różnych marek.

Za czyny z art. 119 § 1 k.w. M. C. został skazany wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego Poznań - Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 31.03.2016 r. sygn. akt III W 2155/15 na karę 4.000 zł grzywny i obowiązek naprawienia szkody.

Oskarżony dokonując wykroczeń korzystał z siedmiu różnych samochodów i kierował nimi, chociaż wcześniej prawomocnym wyrokiem Sąd Rejonowy Poznań - Stare Miasto w P. z dnia 26.11.2013 r. w sprawie syn. akt III K 598/13 został wobec niego orzeczony zakaz kierowania pojazdami mechanicznymi na okres 2 lat.

I tak, oskarżony M. C. kierował samochodem: marki O. (...) o nr rej. (...) w dniu 20 kwietnia 2015 r. , marki F. (...) o nr rej. (...) w dniu 16 maja 2015 r., marki N. o nr rej. (...) w dniu 31 maja 2015 r., marki M. o nr rej. (...) w dniu 30 lipca 2015 r., pojazdem marki M. o nr rej. (...)ON w dniu 5 września 2015 r., w dniach: 13 i 20 października 2015 r. kierował samochodem marki M. o nr rej. (...), a nadto w dniu 5 października 2015 r. M. C. posługiwał się samochodem marki B. o nr rej. (...), a w dniu 30 października 2015 r. pojazdem marki M. o nr rej. (...).

Oskarżony M. C. ma 24 lat, jest bezdzietnym kawalerem i nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Oskarżony ma wykształcenie gimnazjalne. Aktualnie odbywa karę pozbawienia wolności. Oskarżony był wielokrotnie karany wyrokami:

⚫

Sądu Rejonowego Poznań - Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 11.07.2013 r. sygn. akt VIII K 418/13 za czyn z art. 279 §1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. na karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat, grzywnę 100 stawek dziennych po 10 zł każda stawka, dozór kuratora sądowego oraz obowiązek naprawienia szkody. Postanowieniem z dnia 20.05.2014 r. karę grzywny zamieniono na karę pozbawienia wolności,

⚫

Sądu Rejonowego w Grodzisku Wielkopolskim z dnia 12.11.2013 r. sygn. akt II K 534/12 za czyn z art. 278 §1 k.k. w zw. z art. 91§1 k.k. na karę grzywny 70 stawek dziennych po 20 zł każda stawka. Postanowieniem z dnia 06.06.2014 r. karę grzywny zamieniono na karę pozbawienia wolności,

⚫

Sądu Rejonowego Poznań - Stare Miasto w P. z dnia 26.11.2013 r. sygn. akt III K 598/13 za czyn z art. 178a§1 k.k., art. 233§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. na karę 8 miesięcy ograniczenia wolności po 32 godzin miesięcznie nieodpłatnej pracy na cele społeczne, 2 lat zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych i świadczenie pieniężne w wysokości 500 zł,

⚫

Sądu Rejonowego Poznań - Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 13.12.2013 r. sygn. akt VIII K 1978/13 za czyn z art. 244 k.k. na karę grzywny 100 stawek dziennych po 15 zł każda stawka. Postanowieniem z dnia 02.09.2014 r. karę grzywny zamieniono na karę pozbawienia wolności,

⚫

Sądu Rejonowego Poznań - Nowe Miast i Wilda w Poznaniu z dnia 21.03.2014 r. sygn. akt VI K 1529/13 za czyn z art. 297§1 k.k. i art. 286 §1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat, grzywny 50 stawek dziennych po 10 zł każda stawka, obowiązek naprawienia szkody oraz dozór kuratora sądowego. Postanowieniem z dnia 03.09.2015 r. karę grzywny zamieniono na karę pozbawienia wolności,

⚫

Sądu Rejonowego Poznań - Nowe Miast i Wilda w Poznaniu z dnia 12.09.2014 r. sygn. akt VI K 653/14 za czyn z art. 244 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat, grzywny 50 stawek dziennych po 20 zł każda stawka oraz dozór kuratora sądowego. Postanowieniem z dnia 25.09.2015 r. karę grzywny zamieniono na karę pozbawienia wolności,

⚫

Sądu Rejonowego Poznań - Nowe Miast i Wilda w Poznaniu z dnia 26.09.2014 r. sygn. akt VI K 720/14 za czyny z art. 297§1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. na karę 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat, grzywny 40 stawek dziennych po 20 zł każda stawka oraz dozór kuratora sądowego. Postanowieniem z dnia 25.09.2015 r. karę grzywny zamieniono na karę pozbawienia wolności,

⚫

Sądu Rejonowego Poznań - Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 07.11.2014 r. sygn. akt VIII K 602/14 za czyny z art. 278 §1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i art. 278 §1 k.k., art. 244 k.k. na karę łączną 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz obowiązek naprawienia szkody,

⚫

Sądu Rejonowego Poznań - Nowe Miast i Wilda w Poznaniu z dnia 24.11.2014 r. sygn. akt III K 859/14 za czyny z art. 278§1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. i art. 244 kk. na karę łączną 8 miesięcy pozbawienia wolności oraz obowiązek naprawienia szkody,

⚫

Sądu Rejonowego Poznań - Nowe Miast i Wilda w Poznaniu z dnia 23.04.2015 r. sygn. akt VI K 186/15 za czyn z art. 244 kk. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności,

⚫

Sądu Rejonowego Poznań - Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 07.07.2015 r. sygn. akt III K 917/14 za czyny z art. 279 §1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i art. 278 §1 k.k., art. 244 k.k. na karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat oraz obowiązek naprawienia szkody i dozór kuratora sądowego,

⚫

Sądu Rejonowego Poznań - Nowe Miast i Wilda w Poznaniu z dnia 16.05.2016 r. sygn. akt VI K 186/16 za czyny z art. 270§1 k.k.. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,

⚫

Sądu Rejonowego Poznań - Nowe Miast i Wilda w Poznaniu z dnia 22.12.2016 r. sygn. akt III K 236/16 za czyny z art. 278§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., art. 278§1 k.k., art. 244 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. i art. 244 kk. w zw. z art. 91 § 1 k.k. na karę łączną 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz obowiązek naprawienia szkody,

⚫

Sądu Rejonowego Poznań - Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 14.02.2017 r. sygn. akt III K 129/16 za czyny z art. 222 §1 k.k., art. 226§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. na karę łączną 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności 40 godzin miesięcznie nieodpłatnej pracy na cele społeczne.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

1.  zeznań świadków: D. L. (k.11-12,32-33,46-47,83), J. Z. (k.42-44,83-84), M. J. (k.39-41,100), M. Z. (k.25-27,100-101), I. Z. (k.178-180),

2.  dokumentów uznanych za ujawnione bez odczytywania na rozprawie w dniu 29.11.2017 r. (k. 180 akt), a w szczególności w postaci: zawiadomienia o popełnieniu wykroczenia (k.1-2,7-8,11-12,14,19-20,29-30,32-33,36-37,45-46), kserokopii paragonu fiskalnego (k.3,9,13,15,23,31,34,47), fotografii z monitoringu (k.4,10), notatki urzędowej (k.5,6,21,24,35,38,48), odpisu zarządzenia z dnia 29.07.2015 r. (k.16), zgłoszenia kradzieży paliwa (k.22), informacji z (...) Oddział w Polsce z siedzibą w K. (k.28), odpisu wyroku III K 598/13 (k. 56), informacji z K. (k. 62-65,130-132), informacji z systemu (...) (k.42,55-70), opinii o skazanym (k. 106-113), informacji o pobytach i orzeczeniach (k. 114-129) oraz z akt sprawy III W 2155/15 – zawiadomienia o wykroczeniu wraz z paragonem i zdjęciem (k. 1-4), zawiadomienia o wykroczeniu wraz z paragonem i zdjęciami i płytą CD (k. 8-16), zawiadomienia o wykroczeniu wraz z paragonem i zdjęciem (k. 26-29), zawiadomienia o wykroczeniu, telefonogramów wraz z paragonem i zdjęciem (k. 44-51), zgłoszenia kradzieży wraz z paragonem i zdjęciami (k. 60-65), fotografii mężczyzny przy dystrybutorze paliwa (k. 70-74), zawiadomienia o wykroczeniu wraz z paragonem i zdjęciem (k. 76-79), fotografii, paragonów fiskalnych i notatki służbowej (k.89-91), zawiadomienia o wykroczeniu wraz z paragonem i zdjęciami (k. 95-100), zawiadomienia o wykroczeniu wraz z paragonem i zdjęciem (k. 120-123), notatki służbowej i płyty CD (k. 128), odpisu wyroku SR Poznań Grunwald i J. w P. w sprawie III W 2155/15 (k.157-158).

Oskarżony M. C. w postępowaniu przygotowawczym i sądowym nie przyznał się do zarzucanych mu czynów oraz odmówił złożenia wyjaśnień.

Mając na uwadze fakt, iż oskarżony odmówił złożenia wyjaśnień w sprawie Sąd opierał swoje ustalenia na zebranym, wiarygodnym materiale dowodowym w sprawie, a w szczególności na zapisach z monitoringu na stacjach benzynowych, na których został utrwalony wizerunek oskarżonego, jego sylwetka, charakterystyczny sposób ubierania się oraz rysy twarzy, które w powiązaniu z zeznaniami świadków D. L., J. Z., M. J., M. Z. oraz I. Z., pozwalają ustalić ponad wszelka wątpliwość, iż M. C. był sprawcą dokonującym kradzieży paliwa przy użyciu samochodów różnych marek. Zważyć również należy, iż w toku postępowania o wykroczenie o sygn. III W 2155/15, obwiniony M. C. nie kwestionował, iż osoba widniejąca na zapisach monitoringu ze stacji paliw to on właśnie. W konsekwencji nie ulega wątpliwości, iż oskarżony zaprzeczając swojemu sprawstwu w zakresie zarzucanych mu aktem oskarżenia czynów mija się z prawdą. Jedynie w zakresie III z zarzucanych mu przestępstw, przekonanie Sądu zostało zachwiane z uwagi na fakt, iż nie udało się zidentyfikować w sposób pewny osoby kierującego samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) z dnia 26 maja 2015 r., bowiem na (...) przy ul. (...) widoczna jest jedynie sylwetka mężczyzny od tyłu (z akt o sygn. III W 2155/15, k.22), zaś świadkowie potwierdzali tożsamość sprawcy jedynie na podstawie zapisu monitoringu. Nie można, zatem wykluczyć, iż osobą kierującą pojazdem F. (...) o nr rej. (...) był ktoś inny niż oskarżony. Podkreślić również należy, iż prowadził on pojazdy mechaniczne pomimo orzeczonego wobec niego zakazu wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań - Stare Miasto w P. z dnia 26.11.2013 r. sygn. akt III K 598/13, a nadto z informacji o pobytach i orzeczeniach (k. 114-129) wynika, iż we wskazanych w zarzutach dniach pozostawał on na wolności.

Świadek D. L. opisała okoliczności kradzieży na stacjach paliw, na których świadek pracowała. Rozpoznała ona oskarżonego jako sprawce kilku kradzieży.

Zeznania świadka były spójne, konsekwentne i miały oparcie w dołączonych do akt sprawy dokumentach, zeznaniach I. Z., zatem Sąd uznał je za wiarygodne.

Sąd nie miał także powodów, aby kwestionować wiarygodność zeznań świadka J. Z., która stwierdziła, iż na stacji benzynowej były zdjęcia sprawców kradzieży, dlatego rozpoznali M. C. jako osobę, która dokonała zaboru paliwa. Zeznania świadka korespondują z zeznaniami M. J.. Jednocześnie w ocenie Sądu nie może dziwić fakt, iż świadek z upływem czasu na rozprawie w dniu 22 marca 2017 r. nie pamiętała już szczegółów tamtych zdarzeń. Świadczy to o wiarygodności świadka, która nie uzupełniała zeznań zmyśleniami, a zeznawała zgodnie z tym, co zdołała zapamiętać.

Podobnie jako wiarygodne należało uznać zeznania świadka M. J. , który opisywał kradzież na stacji (...)z dnia 20 października 2015 r., Zeznania świadka odpowiadały treści nagrania z monitoringu stacji.

Z zeznań świadka M. Z. wynika, iż jedynie na podstawie zapisu monitoringu został ustalony sprawca kradzieży paliwa na (...). Zeznania świadka korespondują z ustaleniami dokonanymi w toku postępowania w sprawie o sygn. akt III W 2155/15, gdzie dołączono do akt sprawy płytę CD wraz ze zdjęciami z wizerunkiem postaci i wyraźną twarzą M. C. Sąd zatem nie miał żadnych podstaw, by podważać wiarygodność tych zeznań.

Świadek I. Z. zeznała, iż w okresie 2014/2015 zajmowała się serią kradzieży paliwa ze stacji benzynowych, których sprawca był M. C.. Oskarżony był również rozpoznany przesz dzielnicowego. Nie było najmniejszych wątpliwości, co do tożsamości osoby ujawnionych na zapisie monitoringu. Zeznania świadka zasługiwały na przymiot wiarygodności, bowiem korespondowały z zeznaniami wyżej wskazanych świadków, a nadto świadek jako funkcjonariuszka policji i osoba obca wobec stron postępowania, nie miała żadnego powodu aby przedstawiać okoliczności sprawy niezgodnie z prawdą.

W niniejszej sprawie szczególnie ważny okazał się zebrany w postępowaniu przygotowawczym materiał dowodowy w postaci dokumentów. Zostały one sporządzone w odpowiedniej formie, przez właściwe organy i kompetentne osoby. Ich wartość dowodowa także nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Sąd również nie znalazł podstaw, by podważać ich wartość dowodową z urzędu.

Sąd zważył, co następuje:

Oskarżonemu M. C. zarzucono czyny o to że :

I.  w dniu 20 kwietnia 2015 r. w P. kierując samochodem marki O. (...) o nr rej. (...) nie zastosował się do orzeczonego wyrokiem z dnia 26.11.2013 r. wydanym przez Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w P. w sprawie syn. akt III K 598/13 zakazu prowadzenia pojazdu mechanicznego na okres dwóch lat, tj. o czyn z art. 244 k.k.,

II.  w dniu 16 maja 2015 r. w P. kierując samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) nie zastosował się do orzeczonego wyrokiem z dnia 26.11.2013 r. wydanym przez Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w P. w sprawie syn. akt III K 598/13 zakazu prowadzenia pojazdu mechanicznego na okres dwóch lat, tj. o czyn z art. 244 k.k.,

III.  w dniu 26 maja 2015 r. w P. kierując samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) nie zastosował się do orzeczonego wyrokiem z dnia 26.11.2013 r. wydanym przez Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w P. w sprawie syn. akt III K 598/13 zakazu prowadzenia pojazdu mechanicznego na okres dwóch lat, tj. o czyn z art. 244 k.k.,

IV.  w dniu 31 maja 2015 r. w P. kierując samochodem marki N. o nr rej. (...) nie zastosował się do orzeczonego wyrokiem z dnia 26.11.2013 r. wydanym przez Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w P. w sprawie syn. akt III K 598/13 zakazu prowadzenia pojazdu mechanicznego na okres dwóch lat, tj. o czyn z art. 244 k.k.,

V.  w dniu 30 lipca 2015 r. w P. kierując samochodem marki M. o nr rej. (...) nie zastosował się do orzeczonego wyrokiem z dnia 26.11.2013 r. wydanym przez Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w P. w sprawie syn. akt III K 598/13 zakazu prowadzenia pojazdu mechanicznego na okres dwóch lat, tj. o czyn z art. 244 k.k.,

VI.  w dniu 5 września 2015 r. w P. kierując samochodem marki M. o nr rej. (...)ON nie zastosował się do orzeczonego wyrokiem z dnia 26.11.2013 r. wydanym przez Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w P. w sprawie syn. akt III K 598/13 zakazu prowadzenia pojazdu mechanicznego na okres dwóch lat, tj. o czyn z art. 244 k.k.,

VII.  w dniu 30 października 2015 r. w P. kierując samochodem marki M. o nr rej. (...) nie zastosował się do orzeczonego wyrokiem z dnia 26.11.2013 r. wydanym przez Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w P. w sprawie syn. akt III K 598/13 zakazu prowadzenia pojazdu mechanicznego na okres dwóch lat, tj. o czyn z art. 244 k.k.,

VIII.  w dniu 20 października 2015 r. w P. kierując samochodem marki M. o nr rej. (...) nie zastosował się do orzeczonego wyrokiem z dnia 26.11.2013 r. wydanym przez Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w P. w sprawie syn. akt III K 598/13 zakazu prowadzenia pojazdu mechanicznego na okres dwóch lat, tj. o czyn z art. 244 k.k.,

IX.  w dniu 05 października 2015 r. w P. kierując samochodem marki B. o nr rej. (...) nie zastosował się do orzeczonego wyrokiem z dnia 26.11.2013 r. wydanym przez Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w P. w sprawie syn. akt III K 598/13 zakazu prowadzenia pojazdu mechanicznego na okres dwóch lat, tj. o czyn z art. 244 k.k.,

X.  w dniu 13 października 2015 r. w P. kierując samochodem marki M. o nr rej. (...) nie zastosował się do orzeczonego wyrokiem z dnia 26.11.2013 r. wydanym przez Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w P. w sprawie syn. akt III K 598/13 zakazu prowadzenia pojazdu mechanicznego na okres dwóch lat, tj. o czyn z art. 244 k.k.

Sprawcą przestępstwa określonego w art. 244 k.k. jest ten, kto nie stosuje się do orzeczonego przez sąd zakazu zajmowania stanowiska, wykonywania zawodu, prowadzenia działalności, prowadzenia pojazdów lub obowiązku powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, zakazu kontaktowania się z określonymi osobami lub zakazu opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu albo nie wykonuje zarządzenia sądu o ogłoszeniu orzeczenia w sposób w nim przewidziany. Wskazany przepis penalizuje zatem nierespektowanie orzeczeń sądu dotyczących zakazu prowadzenia pojazdów, a dobrem chronionym jest w tym wypadku wymiar sprawiedliwości w zakresie wykonania prawomocnych orzeczeń.

Przenosząc powyższe teoretyczne rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy, Sąd doszedł do przekonania, iż M. C. zrealizował znamiona strony podmiotowej, jak i przedmiotowej zarzuconych mu przestępstw. Okolicznością bezsporną jest fakt, że wyrokiem Sądu Rejonowego - P. w P. w sprawie syn. akt III K 598/13 został prawomocnie wobec niego orzeczony od dnia 04.12.2013 r. zakaz prowadzenia pojazdu mechanicznego na okres dwóch lat, zaś oskarżony nie zastosował się do niego w okresie jego obowiązywania i prowadził pojazdy mechaniczne tj. samochody: marki O. (...) o nr rej. (...) w dniu 20 kwietnia 2015 r. , marki F. (...) o nr rej. (...) w dniu 16 maja 2015 r., marki N. o nr rej. (...) w dniu 31 maja 2015 r., marki M. o nr rej. (...) w dniu 30 lipca 2015 r., marki M. o nr rej. (...)ON w dniu 5 września 2015 r., w dniach: 13 i 20 października 2015 r. marki M. o nr rej. (...), a nadto w dniu 5 października 2015 r. M. C. posługiwał się samochodem marki B. o nr rej. (...) i 30 października 2015 r. pojazdem marki M. o nr rej. (...). Dokonując kradzieży paliwa M. C. korzystał z samochodów i kierował nimi pomimo świadomości, iż zapadł wobec niego wyrok między innymi za przestępstwo z art. z art. 178a§1 k.k., skutkujący zakazem prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Przedmiotowy czyn jest czynem zabronionym, który można popełnić jedynie umyślnie. Nie budzi wątpliwości Sądu, iż M. C. świadomie łamał orzeczony wobec niego zakaz lekceważąc zarówno wcześniejsze zapadłe wobec niego wyroki, jak i sam zakaz, o czym świadczy chociażby fakt, iż nie ukrywał swojego wizerunku na stacjach benzynowych, a musiał wiedzieć, że na każdej stacji benzynowej są kamery monitoringu, bowiem właściciele tych placówek nagrania, bronią się przed nieuczciwością niektórych klientów.

W tym stanie rzeczy wina oskarżonego odnośnie wszystkich zarzucanych mu czynów od I do II i od IV do X nie budzi, w ocenie Sądu, najmniejszych wątpliwości i został w pełni wykazana.

Czyny oskarżonego były również zawinione. W toku rozprawy nie ujawniły się żadne okoliczności, które zgodnie z przepisami kodeksu karnego. wyłączałyby winę oskarżonego.

Postępowanie dowodowe nie dostarczyło jednak wystarczających dowodów na sprawstwo M. C. w zakresie czynu opisanego w punkcie III aktu oskarżenia, albowiem odtworzony zapis z nagrania kamery monitoringu nie pozwalało w sposób bezsporny, bez możliwości popełnienia błędu przypisać sprawstwa oskarżonemu z uwagi na zarejestrowanie jedynie sylwetki mężczyzny bez takich cech, które pozwoliłyby ustalić jego tożsamość. Dodatkowo wskazać należy, iż nie było świadków, którzy potwierdziliby, iż to właśnie M. C. w dniu 26 maja 2015 r. kierował samochodem marki F. (...) o nr rej. (...), a jednocześnie sam oskarżony kwestionował swoje sprawstwo.

Zgodnie z art. 5 § 1 kpk, winę należy udowodnić, a nie tylko i wyłącznie uprawdopodobnić, przy czym „istota domniemania niewinności sprowadza się jak wiadomo do tego, że oskarżony jest w procesie karnym niewinny, a „przeciwne” musi mu być udowodnione, przy czym związana ściśle z domniemaniem niewinności zasada in dubio pro reo w art. 5 § 2 kpk nakazuje rozstrzygnąć nie dające się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego. Oznacza to, że udowodnienie winy oskarżonemu musi być całkowite, pewne, wolne od jakichkolwiek wątpliwości” ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 lutego 1999 r., V KKN 362/97, Prok. i Pr. 1999/7-8/11). Podkreślić należy, że wyrok uniewinniający oskarżonego powinien zapaść zarówno wtedy, gdy wykazana została jego niewinność, jak i wtedy, kiedy wprawdzie nie zostanie udowodniona jego niewinność, ale także nie zostanie udowodniona jego wina. Domniemanie niewinności jest domniemaniem wzruszanym, a materialny ciężar udowodnienia winy spoczywa na oskarżycielu ( vide: OSNKW 1997/11-12/77). Bezsprzecznym jest, że wynikająca z zasady domniemania niewinności, zasada in dubio pro reo, ujęta w § 2 artykułu 5 k.p.k., ma zastosowanie tylko wtedy, gdy pomimo przeprowadzenia wszystkich dostępnych dowodów, pozostają w dalszym ciągu niewyjaśnione okoliczności. W takiej sytuacji nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się właśnie na korzyść oskarżonego. Wówczas wybiera się wersję, która dla oskarżonego jest najkorzystniejsza, choć nie wyklucza to tego, że mogło być inaczej, ale nie zdołano tego ustalić w sposób stanowczy / vide: Komentarz do Kodeksu postępowania karnego, pod red. L.K. P., Lex 2012.

Dokonując wnikliwej analizy zgromadzonego materiału dowodowego, Sąd uznał, że materiał dowodowy zebrany w sprawie nie uprawnia do przypisania oskarżonemu M. C. sprawstwa i winy w zakresie tego, tego że w dniu 26 maja 2015 r. w P. kierując samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) nie zastosował się do orzeczonego wyrokiem z dnia 26.11.2013 r. wydanym przez Sąd Rejonowy Poznań Stare Miasto w P. w sprawie syn. akt III K 598/13 zakazu prowadzenia pojazdu mechanicznego na okres dwóch lat. Jednocześnie Sąd wyczerpał wszelkie możliwości dowodowe, które mogłyby do ustalenia rzeczywistego sprawcy tego czynu doprowadzić, dlatego uniewinnił M. C. od popełnienia zarzucanego mu czynu w punkcie III.

Decydując o wymiarze kary dla oskarżonego w odniesieniu do czynów od I do II i od IV do X Sąd uwzględnił dyrektywy wymiaru kary wskazane w art.53 i następne kodeksu karnego. Sąd zmierzał do tego, ażeby orzeczona kara była karą sprawiedliwą tzn. adekwatną do stopnia szkodliwości społecznej czynu, stopnia winy oskarżonego oraz spełniła cele zapobiegawcze, jak i wychowawcze w stosunku do niego, jak cele w zakresie prewencji ogólnej.

Jako okoliczności obciążające Sąd wziął pod uwagę:

- dotychczasową jego wielokrotną karalność, także w zakresie przestępstwa podobnego tj. z art. 244 k.k. (wyrok Sądu Rejonowego Poznań - Grunwald i Jeżyce w Poznaniu sygn. akt VIII K 1978/13),

- dopuszczenie się czynów w okresie próby warunkowo zawieszonych kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami Sądu Rejonowego Poznań - Grunwald i Jeżyce w Poznaniu sygn. akt VIII K 418/13, Sądu Rejonowego Poznań - Nowe Miast i W. w sygn. akt VI K 1529/13, sygn. akt VI K 653/14, sygn. akt VI K 720/14 oraz w odniesieniu do czynów opisanych w punktach I, II i IV - Sądu Rejonowego Poznań - Grunwald i Jeżyce w Poznaniu z dnia 07.07.2015 r. sygn. akt III K 917/14,

- aż dziewięciokrotne popełnienie przestępstw w stosunkowo krótkim okresie czasu, co świadczy o lekceważącym stosunku do porządku prawnego.

Sąd jako okoliczności łagodzące potraktował młody wiek sprawcy, bowiem urodził się w dniu (...) (którym należy tłumaczyć lekkomyślne postępowanie oraz ignorowanie konsekwencji prawnych swoich czynów) oraz poprawne zachowanie w zakładzie karnym oraz podjętą przez niego podczas tego pobytu naukę w liceum ogólnokształcącym.

Okoliczności oraz rodzaj popełnionych przez oskarżonego przestępstw uzasadniały rozważenie kwalifikacji zarzucanych w akcie oskarżenia czynów jako ciągu przestępstw z art. 244 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. W pierwszej kolejności należy wskazać, iż regulacja art. 91 § 1 k.k. zawarta została w rozdziale dotyczącym zasad wymiaru kary w przypadku tzw. realnego (rzeczywistego) zbiegu przestępstw. Z takim zbiegiem mamy do czynienia wtedy, gdy sprawca kilkoma czynami popełnia kilka przestępstw, każde realizujące nowy zamiar przestępny. Z istoty wskazanej regulacji wynika, więc iż jest ona adresowana do Sądu rozpatrującego sprawę, który po przeprowadzeniu postępowania dowodowego i stwierdzeniu, iż oskarżony dopuścił się kilku przestępstw, uznając oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów w wypadku, gdy dojdzie do przekonania, iż zachodzą warunki określone w art. 91 § 1 k.k. wymierza karę na zasadach w nich opisanych. Przesłankami uzasadniającymi przyjęcie istnienia ciągu przestępstw są: podobny sposób działania, popełnienie dwóch lub więcej przestępstw, popełnienie przestępstw w krótkich odstępach czasu zanim zapadł pierwszy wyrok choćby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw oraz wyczerpanie znamion tego samego przepisu ustawy karnej.

Oceniając zachowanie oskarżonego powyższym zakresie Sąd uznał, że popełnione przez M. C. czyny opisane w punktach opisanych w pkt od I-II i od IV - X wyroku spełniają wyżej wyszczególnione przesłanki, stąd potraktowanie ich jako ciągu przestępstw staje się w pełni usprawiedliwione. Niewątpliwe popełnione przez oskarżonego czyny charakteryzuje podobny sposób działania kierowanie pojazdami podczas kradzieży paliwa; czyny wyczerpywały znamiona przestępstwa z art. 244 k.k. i zostały one popełnione – w krótkich odstępach czasu od kilku dni do kilkunastu tygodni, dlatego na podstawie art. 244 k.k. w zw. z art. 91§1kk Sąd wymierzył mu karę 1 roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara winna być wystarczająca dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów wychowawczych i zapobiegawczych, w szczególności w dotkliwy sposób uświadomić mu nieopłacalność popełniania przestępstw oraz skutecznie powstrzymać go od naruszania porządku prawnego w przyszłości. Kara ta, w ocenie Sądu, stanowi także sprawiedliwą społeczną odpłatę za bezprawie, którego dopuścił się M. C. i jako taka winna w pełni realizować cele prewencji generalnej, utwierdzając zarazem społeczeństwo w przekonaniu, że każde naruszenie porządku prawnego spotyka się z adekwatną reakcją organów wymiaru sprawiedliwości, z drugiej strony jednak nie razi ona swoją nadmierną surowością.

Orzekając wobec oskarżonego karę we wskazanej wyżej wymiarze, Sąd miał na uwadze nie tylko dotychczasową karalność oskarżonego, ale i jego młody wiek oraz postępy na drodze resocjalizacji, o których świadczy opinia o skazanym. Młody wiek oskarżonego daje podstawy do przekonania, że oskarżony wyciągnie z zapadłego wyroku właściwe wnioski i nie powróci już do łamania porządku prawnego, dlatego Sąd nie uwzględnił wniosku prokuratora w zakresie wysokości proponowanej kary pozbawienia wolności, szczególnie iż od jednego z czynów M. C. został uniewinniony.

O wynagrodzeniu obrońcy z urzędu orzeczono jak w punkcie 3 wyroku na podstawie przepisów tam wskazanych.

O kosztach postępowania, Sąd orzekł zgodnie z art.624 § 1 kpk, i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( tekst jedn. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zwalniając oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów procesu w całości i nie wymierzył mu opłaty, z uwagi na brak dochodów oraz odbywanie kary pozbawienia wolności, uznał bowiem, że byłoby one dla niego zbyt uciążliwe.

SSR Robert Kubicki