Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Poznań-Grunwald i Jeżyce w Poznaniu

Teza orzeczenia: oddala odwołanie

Z posiadanej dokumentacji wynika, że tytuł ubezpieczenia P. F. ustał w dniu 31 sierpnia 2015 roku, a od dnia 1 czerwca 1994 roku ma ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy. (...)Ponadto ich treść i forma nie były kwestionowane przez żadną ze stron postępowania, a zatem i Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu. (...)Tak skonstruowana definicja tego pojęcia wskazuje na to, że ustawodawca wiąże status emeryta z formalnie ustalonym prawem do emerytury, a nie faktycznym pobieraniem świadczenia. (...)IUK 405/07, zawieszenie prawa do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy nie oznacza zaś pozbawienia (nawet przejściowo) uprawnień do tego świadczenia, a jedynie de facto wstrzymanie jego wypłaty na pewien czas.

Łóżko miało szerokość 80cm, a długość 2m. (...)Powód otrzymywał zaliczki na poczet wynagrodzenia, a rozliczenie następowało na podstawie przedkładanego rachunku. (...)Wiarygodność dokumentów, z których Sąd skorzystał, a które zostały wprost wzmiankowane w części uzasadnienia poświęconej ustaleniom faktycznym – nie była kwestionowana przez strony, a Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu. (...)Powód zeznał że, nie zwracał się do pozwanej o możliwość spania poza kabiną, a także że nie spał w hotelach.

Nadto ich treść i forma nie były kwestionowane przez żadną ze stron procesu, a zatem i Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu. (...)(...)były kompletne, jasne i przekonujące a odwołujący nie zgłosił żadnych konkretnych zastrzeżeń a te które zgłosił stanowiły jedynie niczym nie popartą polemikę opartą na subiektywnych odczuciach skarżącego. (...)Świadczenie rehabilitacyjne wypełnia lukę pomiędzy okresem po wyczerpaniu okresu zasiłkowego, a przed stwierdzeniem trwałej niezdolności do pracy. (...)Kwestią sporną było natomiast to, czy odwołujący po dniu 3 czerwca 2014r. był nadal niezdolny do pracy, a jeśli tak, to czy rokował odzyskanie zdolności do pracy, a w konsekwencji czy od dnia 4 czerwca 2014r. odwołujący miał prawo do dalszego świadczenia rehabilitacyjnego.

Teza orzeczenia: 1. zmienia zaskarżoną decyzję częściowo i przyznaje odwołującej D. M. prawo do zasiłku chorobowego za okres od dnia 2 lipca 2015 roku do dnia 27 lipca 2015 roku oraz stwierdza, że odwołująca nie ma obowiązku zwrotu wypłaconego zasiłku chorobowego za okres od dnia 2 lipca 2015 roku do dnia 27 lipca 2015 roku i odsetek w kwocie 59,87 zł (...)

Ponadto ich treść i forma nie były kwestionowane przez żadną ze stron procesu, a zatem i Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu. (...)SK 18/13 OTK-A 2014/2/15, Dz.U.2014/267 Trybunału Konstytucyjnego trybunał stwierdził, iż art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. (...)Można jedynie powiedzieć, że świadczenie uzyskane w takich okolicznościach nigdy nie należało się, a zatem w tym sensie "było nienależne" i "uważa się" je za nienależne. (...)Dla zobowiązań terminowych, a więc takich, których termin spełnienia wynika z czynności prawnej, ustawy, czy decyzji czas opóźnienia liczony jest od daty, w której upłynął ten termin.

Oskarżony przyszedł do mieszkania, które pokrzywdzona wynajmowała wspólnie z kuzynką A. W. . (...)Koło piekarni zemdlała, a dla udzielenia jej pomocy została wezwane pogotowie i policja. (...)Nie k Zeznania pokrzywdzonej M. M. (2) zaś korespondowały z zeznaniami A. W. , K. Z. , R. Z. . (...)Za wiarygodne Sąd uznał zeznania A. W. , mimo że jedynie słyszała kierowane przez oskarżonego do M. M. (2) groźby, jej relacja była zwięzła, lecz rzeczowa, a nadto znajdowała potwierdzenie w wiarygodnych zeznaniach pokrzywdzonej.

Samochodem kierował D. S. (2) , z przodu obok niego na miejscu pasażera siedziała jego małżonka A. S. , zaś na tylnej kanapie znajdowały się dzieci. (...)Sąd przy ustalaniu stanu faktycznego pominął zeznania złożone w charakterze świadka przez A. S. albowiem jako małżonka obwinionego skorzystała ona z przysługującego jej prawa do odmowy składania zeznań. (...)R. A. Stefański, Komentarz do Prawa o ruchu drogowym; J. Wicher, Bezpieczeństwo samochodów i ruchu drogowego, Warszawa 2004, s. 227). (...)O. natomiast na wymiar kary wpływało przede wszystkim to, że zachowanie jakiego dopuścił się D. S. (1) powodowało realne zagrożenie w ruchu drogowym a także stanowiło nieprawidłowy przykład dla znajdujących się w aucie dzieci.

Pod rozłożoną flagą sektorową, pozostając niewidocznym dla oka kamery założył na białe spodenki kolejną parę czarnych spodenek, a na tors białą koszulkę. (...)Wskazywali na charakterystyczne szczegóły odzieży oskarżonego – buty, skarpetki a w szczególności spodenki, które jak się okazało po zatrzymaniu oskarżony posiadał na sobie przykryte innymi spodenkami. (...)Autentyczności tych dokumentów oraz prawdziwości zawartych w nich treści nie kwestionowała żadna ze stron postępowania, a i Sąd nie znalazł podstaw do tego, by uczynić to z urzędu. (...)Tym samym należało uzupełnić kwalifikację prawną zastosowaną przez Prokuratora w akcie oskarżenia o przepisy art. 60 ust. 2 i 4 Ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych (które to znamiona zostały ujęte w zarzucie zawartym w a/o).

W tym jednak zakresie zeznania jej były konsekwentne i spójne, a nadto korespondowały z wiarygodnymi zeznaniami J. K. (2) . (...)Autentyczności tych dokumentów oraz prawdziwości zawartych w nich treści nie kwestionowała żadna ze stron postępowania, a i Sąd nie znalazł podstaw do tego, by uczynić to z urzędu. (...)Sam zaś oskarżony wskazując na motywację podjętych przez niego zachowań, wskazał że nie odpierał żadnego zamachu, a chciał ukarać pokrzywdzonego za nieprzyjemne słowa kierowane do jego matki. (...)(...)jest przede wszystkim osobowość sprawcy, a w szczególności stopień jego zawinienia,(...)i zachowanie po jego popełnieniu a także relacja między charakterem popełnionego przez niego czynu a potrzebami w zakresie świadomości prawnej społeczeństwa.